Wandelen op Sint Eustatius

Twee maanden ga ik op een eiland werken van 4 x 5 kilometer. Hoe groot is dat eigenlijk? In Amsterdam zijn dat veel straten met gebouwen met misschien een groot park, die ik het liefst op de fiets doorkruis. Of een dorp, bos, duin en strand rond Schoorl, een gebied dat ik ook goed ken.

Onder aan de klif bij de Caribische zee zijn een haven en een baai met een smalle kuststrook, die in de 17^e en 18 e eeuw vol stond met pakhuizen. Sint Eustatius werd toen de grootste haven in de wereld door slavenhandel, slavenarbeid en het witwassen van suiker, koffie en wapens. Nu is op het eiland de overslaghaven voor ruwe aardolie, de grote werkgever; voor sommigen betekent dat lange werktijden en zwaar werk. Wandelen is langs de baai overdag vrij heet, het is aangenamer om te zwemmen of te snorkelen boven de ruïnes van de oude pakhuizen, waar oude kanonnen liggen met koraal en gekleurde vissen scharrelen.

Een groot gedeelte van de rest van de kust is een smalle strook met keien en rotsen. Over 7 kilometer langs de woeste oceaan doe je gauw 3-4 uren, vooral als je stopt om de dikke schelpen, sponzen, koraalresten en het vele plastic afval te bekijken en te loeren naar de mooie roodsnavelkeerkringvogels die hier veel nestelen in holen in de kliffen of naar fregatvogels die soms bruine pelikanen opjagen om hun pas gevangen visjes af te pakken.

Over de grote glooiende vlakte met in het midden de houten huisjes van het dorp dat de hoofdstad Oranjestad heet, rijd ik meestal met de auto over wegen met kuilen naar het werk, naar het strand, naar Zeelandia Baai of Fort de Windt om te mediteren en naar het startpunt van een wandeling in het weekend.

Boven heet de hoogste berg van de restanten van een miljoen jaar oude vulkaan. Op de kale kliffen kun je oude lavastromen onderscheiden. Je loopt eerst naar Venusbaai, dat ook met 4-wiel aandrijving is te bereiken voor de mensen die daar willen picknicken. Vandaaruit heeft Stenapa wandelingen van 2-4 uur uitgezet met rode lintjes. Soms moet je erg zoeken waar het volgende lintje is.

The Quill of de Kuil is een uitgedoofde slapende vulkaan. Over de kraterwand kun je lopen naar het hoogste punt van 600 meter, Mazinga, met uitzicht over andere eilanden als Saba, St Barth en St Kitts. Je wandelt door nevelwoud met mossen, varens en bromelia’s.

Onderweg kun je allerlei dieren tegenkomen. Wilde geiten zijn er in duizenden. Sommige hebben een eigenaar, andere kun je naar believen vangen en slachten. De geiten eten de natuur op, maar een programma om de populatie drastisch te verkleinen stuitte op verzet. De geiten hoorden bij het eiland en vormden voedselzekerheid in tijden van schaarste, zoals na een orkaan.

Slangen kom je soms tegen en leguanen, maar die vooral in mijn tuin. Heremietkrabben met hun oranje poten huizen in dikke oceaanschelpen, je vindt ze terug in het bos.