Op Weg Naar Nekemte

Een snelle vlucht met extra stoelruimte en ongestoord door de douane: we vieren het met een St George bier op de luchthaven. St George die een draak versloeg is de beschermheilige van Ethiopië. Hij doet denken aan de held in het museum van Nekemte – wie een buffel verslaat mag die onder zijn huis begraven en krijgt na zijn dood een hoge totempaal in het dorp. Mooier in het nog door de DDR betaalde gebouw zijn de oude mannelijke gids die dit verhaal vertelt en de 500 jaar oude bijbel op prachtig verlucht geitenperkament.

Voor ik in Nekemte ben, mag ik twee nachten slapen in een hotel voor adoptieouders uit Duitsland en Scandinavië, even stralend met hun nieuwe bruine kindjes als de ouders op de vele foto’s die in de lobby hangen. In Addis Abeba, “nieuwe bloem”, krijgen we een spoedcursus geschiedenis en cultuur met Abbi: de voormalig keizerlijke paleizen van Menelik en Haile Selassie, het Nationaal museum en de Trinity church, die Haile Selassie voor zichzelf liet bouwen voor zijn latere graftombe. Het Addis Abeba restaurant laat ons de eerste enjera proeven met verschillende soorten wot en een potje tiff met een flesje tej, geel honingbier. Op 3000 meter hoogte, in Entoto, met uitzicht op de stad, de eerste koffieceremonie, wierook op de kooltjes om het warm te houden. Als je “buna” met melk wilt, vraag je om “machiato”.

350 kilometer rijden met de auto over hoogvlakte en asfaltweg, die na 200 kilometer overgaat in een onverharde weg en inmiddels door mooie heuvels loopt. De warme, stoffige weg wordt onderbroken door stukken asfalt, later dan gepland is hij al voor meer dan de helft af. Niet erg want er zijn meer ezels en paard-en-wagens die er gebruik van maken dan auto’s. Het wegenbouwproject is gegund aan Chinezen die eigen vrachtwagens, machines en opzichters hebben gestuurd, waarvan er een paar achter de tralies zitten; bouwmaterialen zijn stiekem verkocht. Onderweg velden met tef – het graan voor de zuurdesempannekoek, enjera – die net is geoogst, vast de reden voor de vele bruiloftsstoeten die we tegenkomen met toeterende auto’s, filmcamera’s en paarden versierd met vuurrode pompons.

Na negen uur rijden worden we ontvangen op een missiepost met een tuin vol kleurige vogels en mooie bloemen en een maal met enjera. Nekemte is de hoofdstad van provincie Wollega, deel van Oromia met een eigen president en parlement, dat echter geen enkele macht heeft. Oromo is de voertaal; dankjewel en goedemorgen in Amhaars kan ik weer even vergeten.

Via de paters en zusters moeten we die week nog meer Nederlanders ontmoeten met goede bedoelingen. Twee zussen uit Zuid Holland, een verpleegkundige en een kapster,  zeggen dat ze een hoop flessen shampoo hadden moeten meenemen voor de nurses die met een klein stukje zeep elke dag hun lichaam en haar moeten wassen. De broer van de vorige Nederlandse bisschop komt om zijn graf te bezoeken en diens financiële nalatenschap in goede banen te leiden.  Erg boos kan hij zijn over cement tussen tegels in plaats van voegenwit en over slecht loodgieterswerk.

Wat ik hier zelf kom doen – mijn goede bedoeling?  Eerst een biertje. Er zijn tien soorten bier hier en diverse bars heb ik al bezocht met mijn voorganger en de vier enige expats die hier wonen, twee die voor VSO werken en twee Peace Corps vrijwilligers. Twee bars hebben hem op de tap, ik denk de lekkerste: St George bier. Ciao.